Երևանն ըստ Վաղոյի

Այս անգամ Վաղոն գյուտարարի կերպարանք ուներ․

- Հարևան, օղորմածիկ հերըս մի բան գիտեր, որ ասում էր՝ ջրի շատանալը կտրվելու նշան ա։

- Ի՞նչ ա պատահել, Վաղո։

- Բա չտեսա՞ր՝ անձրևը շատացավ-շատացավ ու կտրվեց։

- Չգիտեմ՝ հերըդ ինչ առիթով ա էդ խոսքը ասել, բայց դա հաստատ անձրևի դեպքում չեն ասում։

- Լավ, էդ կարևոր չի, ես ուրիշ հարցով եմ եկել։

- Ի՞նչ հարցով։

- Տես՝ երբ Երևանը դառնում ա զիբիլանոց՝ ասում են, որ նման ա Հռոմին, չէ՞։ Նկատի ունեն, որ Հռոմն էլ ա կեղտոտ քաղաք։

- Կա էդպիսի բան։

- Իսկ երբ անձրևաջրերը գյոլ են կապում՝ ասում են, որ Երևանը դառել ա Վենետիկ, չէ՞։

- Հա, վերջերս շատ են ասում։ Հետո՞։

- Բա որ օրը մեջ իրար դանակահարում են ու պիսկում՝ ինչի՞ չեն ասում, որ Երևանը Պալերմո ա։

- Էդ մեկն էլ դու ասա, թող քեզնից դուրս գա։

- Չէ՛, ես ուրիշ բան եմ ասելու։

- Ի՞նչ բան։

- Որ Երևանը Ֆլորենցիա ա։

- Ինչո՞վ ա Ֆլորենցիա։

- Բանաստեղծներն ավելի շատ են, քան դանակահարողները։

- Վաղո, մի բան անցավ մտքովս։

- Ի՞նչ։

- Իտալիայում հողատուների քաղաք չկա՞։

- Չեմ հետաքրքրվել։

- Անպայման հետաքրքրվի։

Կարո ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ